ضُجرَت

سرورم، اگر همیشه در راه زندگی وا می‌مانم
ناتوانی مرا ببخشای.
دل اندوه‌بار مرا که در خدمت گذاری‌ش میلرزد
و درنگ میکند؛ ببخشای
اشتیاق مرا که دارایی‌ش را
بی‌دریغ در راه گذشته‌یی بی‌حاصل
می‌دهد، ببخشای.
این گل‌های رنگ پریده‌ی پیشکشم را
که در ساعاتی که از گرمای سخت
می‌پژمرند ببخشای. 

نیلوفر عشق، رابیندرانات تاگور، ترجمه‌ی ع. پاشایی، شعرها، قطعه شعر ۵۷.

دیوان حافظ به سعی سایه، برشی از غزل ۴۲۵.

ای سَرورِ زندگی من، روز از پسِ روز، پیش تو، روبه‌روی تو می‌ایستم.
ای سَروَر همه‌ی جهان‌ها، دست‌به‌سینه روبه‌روی تو می‌ایستم.
زیر آسمان پهناور تو، آرام و خاموش، با دلی فروتن، پیش تو، روبه‌روی تو
می‌ایستم.
در این جهانِ پرتلاشِ تو، پرآشوب از کار سخت و تلاش، میان مردمِ شتابان،
پیش تو، روبه‌روی تو می‌ایستم.

گیتانجَلی، رابیندرانات تاگور، ترجمه‌ی ع. پاشایی، قطعه شعر ۷۶.

به عشق  روی تو روزی که از جهان بروم
ز تربتم بدمد سرخ‌گل به جای گیاه

دیوان حافظ به سعی سایه، برشی از غزل ۴۰۵.

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند / چنان نماند و چنین نیز نخواهم ماند.

دیوان حافظ به سعی سایه، برشی از غزل ۱۷۳.