جمعه ۱۹ مرداد ۰۳
سرورم، اگر همیشه در راه زندگی وا می‌مانم
ناتوانی مرا ببخشای.
دل اندوه‌بار مرا که در خدمت گذاری‌ش میلرزد
و درنگ میکند؛ ببخشای
اشتیاق مرا که دارایی‌ش را
بی‌دریغ در راه گذشته‌یی بی‌حاصل
می‌دهد، ببخشای.
این گل‌های رنگ پریده‌ی پیشکشم را
که در ساعاتی که از گرمای سخت
می‌پژمرند ببخشای.
نیلوفر عشق، رابیندرانات تاگور، ترجمه‌ی ع. پاشایی، شعرها، قطعه شعر ۵۷.
